یک پایگاه خبری آمریکایی نوشت: آمریکا باید بداند که رهبر و ملت ایران با سلاح هستهای مخالفند و «آیت الله خامنهای» داشتن سلاح هستهای گناه کبیره میداند و معتقد است که ملت ایران هرگز در پی سلاح هستهای نبوده و نیست.
اندیشکده «اینترنشنال پالسی دایجست» طی تحلیلی در زمینه «آینده سیاست خارجی آمریکا در منطقه» و به قلم «کان .ام. حالینان» مینویسد: طی چهار سال بعدی آمریکا با مسائلی در رابطه با سیاست خارجی مواجه خواهد شد که برخی از آنها مرتبط با امور منطقهای و برخی دیگر جهانی هستند .در این میان موضوع خاورمیانه از مهمترینها است.
*سوریه خاکریز اول
مهمترین مشکل فعلی در منطقه نبرد داخلی سوریه، ستیز داخلی و پیامدهای بین المللی آن است. این کشور، ترکیه، لبنان، اردن، اسرائیل، ایران و کشورهای پادشاهی خلیج فارس به ویژه عربستان و قطر را متوجه خود کرده است. آمریکا، انگلیس و فرانسه نیز بهشدت درگیر حکومت اسد هستند.
این نبرد تاکنون بیش از 30000 تن کشته داشته و باعث آواره شدن صدها هزار نفر که به ترکیه، لبنان و عراق عزیمت کردهاند، شده است. این نبرد همچنین روابط بین ایران و ترکیه را بهشدت آسیب رسانیده که اولی حامی اسد و دومی حامی شورشیان میباشد.
درگیریهای سوریه نفعی برای هیچکس ندارد
البته بهنظر میرسد که این نبرد به یک بن بست رسیده است. تاکنون ارتش وفادار به حکومت در قدرت باقی مانده اما بهنظر میرسد که قادر بر غلبه همه جانبه و تمامکننده بر شورشیان نیست. از سوی دیگر مخالفان نیز متلاشی شده و گروههای مختلفی چون دموکرات یا افراط گرایان نیز در آن مشاهده میشود.
در این میان آمریکا و انگلیس در تلاشند تا مخالفان حکومت اسد را متحد سازند اما تاکنون فعالیتهای این دو کشور ثمری نداشته است.
تلاشهای سازمان ملل متحد نیز جهت یافتن راهحلی مسالمت آمیز تا کنون عقیم مانده است زیرا مخالفان و همراهان آن تنها بر تغییر حکومت پافشاری میکنند.
تلاش در راه سرنگونی حکومت تنها نبرد و مرگ و میر را باعث شده و اندک فضا را نیز جهت هرگونه تحرک سیاسی ذائل خواهد ساخت. آتش بس اخیر شکست خورد زیرا گروههای افراطگرا تحت حمایت قطر و سعودی پیروی از آنرا نپذیرفتند و در پایتخت این کشور باعث وقوع چندین انفجار شدند. همچنین سنیهای افراطی باعث برانگیخته شدن اختلافات قومیتی در این کشور شدهاند.
* پرهیز آمریکا از دخالت در امور سوریه
در این میان دولت اوباما برای کاستن از شدت نبرد داخلی باید مواردی را انجام دهد. در ابتدا دولت آمریکا باید دست از تغییر حکومت دادن سوریه بردارد البته این لزوما به مفهوم در راس قدرت ماندن اسد نیست.
آنچه که حتما باید اجتناب شود نوع تغییر حکومت است که نحوه نبرد لیبی را دگوگون ساخت .لیبی هماکنون یک کشور ورشکسته مبدل شده و اثر جانبی نبرد بر کشورهای مرزی چون صحرا و مالی گذاشته است.
برچیدن حکومت بعث در واقع برپا داشتن نوعی هرج و مرج سیاسی و قومیتی است که در زمان فروپاشی رژیم بعثی در عراق نیز چنین موردی را نظارهگر بودیم.
دوم اینکه اگر آمریکا و متحدینش در حال اعمال تحریم تسلیحاتی علیه حکومت اسد هستند، آنها باید چنین تحریمی را علیه ارسال تجهیزات ارسالی به شورشیان از قطر و سعودی نیز اعمال کنند.
سوم اینکه باید از چین و روسیه درخواست شود تا مذاکره جهت آتش بس و تشکیل نشست به هدف حل مسالمت آمیز سیاسی این قضیه و تشکیل دولت انتقالی را مد نظر داشته باشند.
چین اخیرا یک طرح صلح چهار بخشی را به هدف آغاز گفتگو پیشنهاد داد. روزنامه «الثوره»، ارگان دولت اسد نیز از تمایل این کشور برای آغاز گفتگوها خبر داد. یکی از جنبههای کلیدی چنین گفتگویی ضمانت در زمینه عدم مداخله قدرت خارجی میتواند باشد.
* ایران، خاکریز دوم/ خط بطلان کشیدن اوباما بر تفکرات نتانیاهو
خطر فوری درگیری با ایران تا حدودی کاهش یافته است هرچند که اسرائیلیها همواره غیرقابل پیش بینی هستند. دولت اوباما در ابتدا باید آشکارا با خط قرمز «نتانیاهو» که تمایل دارد تا ماشه حمله بر علیه ایران را بکشد مخالفت کند.
دوم اینکه شایعاتی مبنی بر انجام گفتگوهای رو در رو بین ایران و آمریکا ورد زبانها است و بهنظر میرسد که برخی نیروها همچون «آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی» در داخل ایران از حامیان انجام چنین گفتگوهایی هستند.
در عین حال نتانیاهو هنوز به مواضع جنگ طلبانه خود ادامه میدهد اما تقریبا ارتش و نهاد اطلاعاتی اسرائیل مخالف حمله یک جانبهای هستند. نهاد اطلاعاتی اسرائیل هنوز ساخت سلاح هستهای از سوی ایران را باور ندارد و ارتش اسرائیل نیز تصور نمیکند که قدرت انجام اینکار یا جنگافزارهای لازم برای انهدام تاسیسات زیرساختی هستهای ایران را دارد.
*تلآویو باید بفهمد که در مقابل ایران تنها است
نظرسنجیها حکایت از مخالفت کامل افکار عمومی اسرائیل با حمله یک جانبه دارند. البته این به مفهوم این نیست که نتانیاهو به ایران حملهای نمیکند بلکه تنها به نشانه این است که چنین خطری فوری بهنظر نمیرسد.
اگر اسرائیل راه اندازی جنگ را انتخاب کند، دولت اوباما باید برای اسرائیل شفاف سازی نماید که تلآویو در این راه تنها است.
* ژنرالهای آمریکایی نیز قدرت رویارویی را با ایران ندارند