" «انک لملبوس علیک، ان الحق و الباطل لا یعرفان باقدار الرجال، اعرف الحق تعرف اهله، و اعرف الباطل تعرف اهله»
"؛ یعنی تو سخت در اشتباهی، تو کار واژگونه کرده ای، تو به جای اینکه حق و
باطل را مقیاس عظمت و حقارت شخصیتها قرار دهی، عظمتها و حقارتها را که
قبلا با پندار خود فرض کرده ای، مقیاس حق و باطل قرار داده ای، تو می خواهی
حق را با مقیاس افراد بشناسی! برعکس رفتار کن! اول خود حق را بشناس، آن
وقت اهل حق را خواهی شناخت، خود باطل را بشناس، آنوقت اهل باطل را خواهی
شناخت، آنوقت دیگر اهمیت نمی دهی که چه کسی طرفدار حق است و چه کسی طرفدار
باطل، و از خطا بودن آن شخصیتها در شگفت و تردید نخواهی بود.
" طه حسین " پس از نقل جمله های بالا می گوید: " من پس از وحی و سخن خدا، جوابی پرجلال تر و شیواتر از این جواب ندیده و نمی شناسم ".