نشریه افسران / ویژه نامه پذیرش قطعنامه 598

دانلود vijename5981.pdf[ حجم: ۲,۹۵۷.۸۹ ]

افسران نوشت:

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ ...» آیه 59 / سوره نساء

سال 1367 در چنین ایامی بود که قطعنامه 598 مبنی بر پایان جنگ ایران و عراق توسط ایران پذیرفته شد .
همیشه این سوال در ذهن ها بوده که چرا با وجود شعارهای ابتدای شروع دفاع مقدس این قطعنامه پذیرفته شد .
ناگفته های زیادی توسط برخی افراد آگاه بیان شده که می تواند کلید حل این سوالات باشد .

امروز 11 مرداد مصادف با راهپیمایی «بیعت مردم با امام » در سال 67 یعنی کمتر از 15 روز بعد از پذیرش قطعنامه است . در 11 مرداد همان سال اتفاق دیگری هم رخ داد و رژیم بعث عراق با وجود اینکه ایران قطعنامه را پذیرفته بود در نیمه های شب 4 نقطه مسکونی شهر اشنویه را مورد حمله شیمیایی قرار داد .

به مناسبت این ایام گروه #نشریه_افسران ، ویژه نامه ای تهیه و تنظیم کرده و منتشر می نماید .
در این ویژه نامه سعی شده جریانات و اتفاقات آن سالها بطور گویا و مجمل همراه با سند و مدرک در اختیار شما قرار بگیرد .
ان شاء الله که چراغ راهی برای آینده باشد .

نسخه نرم افزاری نشریه : bayanbox.ir/id/81397 

دانلود pdf از بیان : bayanbox.ir/id/10348 

شماره های قبلی نشریه را می توانید در #آرشیو_نشریه_افسران ببینید.

منتظر نظرات و پیشنهادات و انتقادات شما هستیم
و من الله التوفیق

قطعنامه‌ ۵۹۸ به روایت رهبر انقلاب/

پذیرش قطعنامه، به خاطر ترس نبود / قبول قطعنامه‌ ۵۹۸، توطئه‌ى دشمن را برگرداند

رهبر انقلاب درباره پذیرش قطعنامه فرموده بودند: قطعنامه را هم که امام قبول کرد، به‌خاطر این فشارها نبود. قبول قطعنامه از طرف امام، به خاطر فهرست مشکلاتى بود که مسؤولین آن روزِ امورِ اقتصادى کشورْ مقابلِ روىِ او گذاشتند و نشان دادند که کشور نمى‌کِشد و نمى‌تواند جنگ را با این همه هزینه، ادامه دهد. امام مجبور شد و قطعنامه را پذیرفت. پذیرش قطعنامه، به خاطر ترس نبود؛ به خاطر هجوم دشمن نبود؛ به خاطر تهدید امریکا نبود؛ به‌خاطر این نبود که امریکا ممکن است در امر جنگ دخالت کند. چون امریکا، قبل از آن هم در امر جنگ دخالت مى‌کرد. وانگهى؛ اگر همه‌ى دنیا در امر جنگ دخالت مى‌کردند، امام رضوان‌اللَّه علیه، کسى نبود که رو برگرداند. بر نمى‌گشت! آن، یک مسأله‌ى داخلى بود؛ مسأله‌ى دیگرى بود.