کنار علی این همه مرد و تمام سپاه علی فاطمه است !

مـــــا”در” دو بخــــش دارد و مــــــا هـــرچـــه می کشــــیم از بخـــــش دوم اســـت !

آبــــــــــــ ! بســـــــوزد دلـــــــت

خــــــــاکـــــــ ! شــود خاک عـــــزا بر ســـرت

بـــــاد ! پریشـــــان شـــــوی

چـــشــــمـ ! الـــــهی که بباری فقــــــط

پــــیــش نـگــــاه شـــما ، مـــــــادر خــورشــــید ســـــــوخـــت …

صــد بـهـــار و صــــد خـــــزان در دیده هــــــای فاطمه

ســــــین نَه ، هــفت آســــمان بـازیچه هـای فاطمه

مــــی خـــــورد بـــــر صـــورتم در بادهای ســال نــو

بـوی اســــپند خــوشی از روضـــــه هـــــای فاطمه

زنــی شـــهید می شــــود ، زنــــی به نام فاطمه

مــــدیــنه زهــــر مــــی شـــود بـــــرای کام فاطمه

دری شکسته می شود ، دو دست بسته می شود

یلـــــی ســـــکوت مــــی کـــند ، به احــترام فاطمه