آبــــــــــــ ! بســـــــوزد دلـــــــت
خــــــــاکـــــــ ! شــود خاک عـــــزا بر ســـرت
بـــــاد ! پریشـــــان شـــــوی
چـــشــــمـ ! الـــــهی که بباری فقــــــط
پــــیــش نـگــــاه شـــما ، مـــــــادر خــورشــــید ســـــــوخـــت …
صــد بـهـــار و صــــد خـــــزان در دیده هــــــای فاطمه
ســــــین نَه ، هــفت آســــمان بـازیچه هـای فاطمه
مــــی خـــــورد بـــــر صـــورتم در بادهای ســال نــو
بـوی اســــپند خــوشی از روضـــــه هـــــای فاطمه
زنــی شـــهید می شــــود ، زنــــی به نام فاطمه
مــــدیــنه زهــــر مــــی شـــود بـــــرای کام فاطمه
دری شکسته می شود ، دو دست بسته می شود
یلـــــی ســـــکوت مــــی کـــند ، به احــترام فاطمه
فقط این را عرض کنم که دل من و تمام بچه شیعهها امشب بین مدینه و کوفه و کربلا سرگردانِ، یا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشرف آقای ما مولای ما آجرک الله!
علی، دست خدا ، امشب به جنت می نهد پا را
پــیــامـبــر آورد از بـهــر اسـتــقــبــال زهـــرا را
مـلاقــات عـلـی و فـاطـمـه بـاشـد تـمـاشـایـی
ز مـظلومـی کنـد مـظلومـه ای امشب پـذیـرایـی
نشان برهم دهند از چشم احمد دور و سربسته
عـلـی فـرق شکسـته ، فـاطمـه پهلوی بشکسته